Miloš Bajić je rodjen 1915. godine u Resanovcima kod Bosanskog Grahova. Od 1922. godine živeo je u Beogradu, tu je završio Gimnaziju i Učiteljsku školu. Kao učenik je objavljivao likovne priloge i karikature u listovima: Ošišani jež, Politika, Jutarnji list. Od 1935. godine uči slikarstvo kod Petra Dobrovića.
Početkom 1941. stupio je u Valjevski partizanski odred, a 1942. uhapšen je u Beogradu od strane specijalne policije i smešten u logor Banjica. Sa Banjice je transportovan u koncentracioni logor Mauthauzen. U zarobljeništvu je crtao malom olovčicom scene iz logora, a zatim ih zakopavao u zemlju.
Bio je oženjen Danicom, njihov sin je reditelj Darko Bajić.
Diplomirao je 1949. na Akademiji za likovne umetnosti u Beogradu gde je počeo da radi kao asistent sve do penzionisanja 1979. U klasi profesora Bajića studirali su mnogi danas poznati i afirmisani slikari u našoj zemlji i svetu. Prvu samostalnu izložbu imao je u galeriji ULUS-a u Beogradu 1952. godine.
Miloš Bajić je u svojoj generaciji prvi apstraktni slikar, a njegovom bogatom stvaralačkom opusu ističu se mnogobrojni mozaici i freske (kompozicije u prostoru), a posebno spomen kosturnica “Partizanska nekropola“ u Resanovcima 1971. godine.
- godine po prvi put izlaže svoj novi ciklus slika velikog formata Mauthauzen inspirisan crtežima koje su nastale u logoru. 1975. godine objavio je Monografiju Mauthauzen u čijem predgovoru Bajić piše:
“Neka mladost koja ne zna za tragiku toga vremena, niti za život u njemu, svoje beskrajno zanešenjaštvo uputi do najudaljenijih zvezda, ali nikada više tamo.“
